W uchwale z 24 listopada 2016 r. (III CZP 72/16), Sąd Najwyższy jednoznacznie określił moment wygaśnięcia mandatu członka organu spółki akcyjnej, przychylając się do reprezentowanej w doktrynie tzw. koncepcji prolongacyjnej. Trudno nie doceniać praktycznych walorów takiego rozwiązania. Wątpliwości budzą jednak mało przekonujące uzasadnienie uchwały oraz jej ogólny charakter.

Dodatkowe klauzule umowne w kontraktach transakcyjnych mogą przynieść korzyści zarówno nabywcy, jak i zbywcy. Pozwalają ochronić przenoszone wartości majątkowe, utrzymać ciągłość dostaw lub w pełni wykorzystać utworzenie wspólnego przedsiębiorcy. Ze względu na brak rodzimej regulacji przy konstruowaniu takich postanowień przedsiębiorcy powinni opierać się na wytycznych Komisji Europejskiej.

Złożenie nieprawdziwego oświadczenia o stanie zobowiązań podatkowych sprzedawanej spółki może skończyć się koniecznością pokrycia strat kupującego, nawet jeśli od transakcji minęło już kilka lat.

Prezes URE wycofał się z nałożenia sankcji na przedsiębiorcę, który wnioskując o status odbiorcy przemysłowego wykorzystał dane spółki przejętej w ramach połączenia.

Opcja, wywodząca się z prawa anglosaskiego, w warunkach polskich często tworzona jest na bazie oferty. W toku jej składania muszą być spełnione ścisłe wymogi formalne, gdyż nawet relatywnie drobne braki mogą pozbawić ofertę wiążącego charakteru i, tym samym, skutkować upadkiem opcji.

Bardzo często umowy sporządzane są równolegle w więcej niż jednej wersji językowej. Jeśli każdej z tych wersji strony nadały przymiot autentyczności, w razie rozbieżności pomiędzy nimi mogą pojawić się wątpliwości w zakresie wykładni umowy.