Dotychczas URE twierdziło, że odstąpienie od wymierzenia kary za brak realizacji obowiązku w terminie wskazanym np. w ustawie Prawo energetyczne nie jest możliwe, ponieważ nie jest spełniony warunek odstąpienia w postaci zrealizowania obowiązku.

Przepisy ustawy o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego przewidują, że reklamację nierozpatrzoną w terminie „uważa się” za rozpatrzoną zgodnie z wolą klienta. Ku dość powszechnemu zaskoczeniu w niedawnej uchwale Sąd Najwyższy stwierdził, że wcale nie oznacza to, iż opóźnienie w rozpoznaniu reklamacji zobowiązuje do jej uwzględnienia, a jedynie że spóźnienie takie pogarsza sytuację procesową podmiotu rynku finansowego – jeżeli sprawa kiedykolwiek trafi do sądu. Czy rzeczywiście o to chodziło ustawodawcy?

Sąd Najwyższy stwierdził, że nie ma przeszkód dla stwierdzenia wykonalności wyroku sądu zagranicznego wydanego przeciwko spółce, która znajduje się w upadłości, i nadaniu temu wyrokowi klauzuli wykonalności. Sądy niższych instancji twierdziły, że nie jest to możliwe.

Sądem właściwym może być również sąd miejsca wystąpienia szkodliwych skutków czynu niedozwolonego. Takie rozwiązanie ułatwi poszkodowanym dochodzenie roszczeń.

Sąd Najwyższy pochylił się w zeszłym tygodniu nad zagadnieniem prawnym, jakie skutki prawne ma uprawnienie do zakupu, przewidziane dla niektórych dzierżawców w stosunku do Agencji Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa (aktualnie Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa). Uprawnienie do zakupu wprowadziła jedna z nowelizacji ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. (III CZP 45/17)

Wbrew generalnej zasadzie, że przerwanie biegu przedawnienia danej wierzytelności ma skutek wobec wszystkich kolejnych nabywców tej wierzytelności, złożenie przez bank wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu oraz wszczęcie postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego nie przerywa biegu przedawnienia wierzytelności w stosunku do nabywcy wierzytelności innego niż bank.