W uchwale z 12 maja 2017 r. (III CZP 7/17) Sąd Najwyższy przesądził, że do zachowania roszczeń związanych z ograniczeniem korzystania z nieruchomości wystarczające jest wystąpienie w ciągu dwóch lat z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej.

Dotychczas interpretacja przesłanek zatrzymania wadium rodziła w praktyce duże rozbieżności. Niedawna uchwała SN najprawdopodobniej ujednolici postępowanie zamawiających w tej kwestii. Sama uchwała jednak w swoim uzasadnieniu dopuszcza również wyjątki od obowiązku zatrzymania wadium, nawet w przypadku złożenia dokumentów niepotwierdzających spełnienie wymagań przetargu.

W uchwale z 24 listopada 2016 r. (III CZP 72/16), Sąd Najwyższy jednoznacznie określił moment wygaśnięcia mandatu członka organu spółki akcyjnej, przychylając się do reprezentowanej w doktrynie tzw. koncepcji prolongacyjnej. Trudno nie doceniać praktycznych walorów takiego rozwiązania. Wątpliwości budzą jednak mało przekonujące uzasadnienie uchwały oraz jej ogólny charakter.

Samoistny posiadacz nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste może nabyć jej własność przez zasiedzenie – uwagi na kanwie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2016 r., III CZP 57/16.

W niedawnej uchwale Sąd Najwyższy przesądził, że roszczenia pasażerów o odszkodowanie z tytułu opóźnienia lub odwołania lotu albo odmowy przyjęcia na pokład wynikające z przepisów unijnych ulegają przedawnieniu zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Tymczasem Naczelny Sąd Administracyjny przyjmuje, że Urząd Lotnictwa Cywilnego nie ma prawa brać pod uwagę przedawnienia takich roszczeń, rozpatrując skargi pasażerów. Kto ma rację?

W ostatnim czasie Sąd Najwyższy zajął się problemami prawnymi dotyczącymi postępowania egzekucyjnego, mającymi spore znaczenie dla jego stron oraz komorników. Chodzi o wysokość opłaty egzekucyjnej oraz legitymację czynną komornika do zaskarżania postanowień sądu.